Η άποψη ότι το ευρώ είναι ένα τσίγκινο νόμισμα που έχει την ιδιότητα του χρήματος μόνο ως μέσου κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και γενικού ισοδύναμού τους είναι διαδεδομένη όχι μόνο ανάμεσα σε ρηχούς αναλυτές, αλλά και σε πολιτικές δυνάμεις από τις οποίες θα περίμενε κάποιος κάτι διαφορετικό. Το βασικό αγοραίο επιχείρημα στο δίλημμα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα» είναι ότι, αν δεν έχεις χρήματα, είτε ευρώ υπάρχει είτε εθνικό νόμισμα είναι το ίδιο.


Ο πατέρας του ευρώ Ρόμπερτ Μαντέλ, είχε αποκαλύψει δημόσια από το 2012 ακόμα, με περισσό θράσος και αλαζονεία, το λάθος αυτής της άποψης, μιλώντας για τις αυταρχικές, βίαιες πολιτικές και την εξαθλίωση που είναι συσσωματωμένες σε αυτό το τσίγκινο νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι οι συνέπειες της επιβολής του ευρώ ως ελληνικό νόμισμα ήσαν γνωστές σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις πριν από πολλές δεκαετίες κι όμως το προώθησαν, ή δεν αντέδρασαν στην θέσπισή του, που είναι το ίδιο.

Η ιδέα ότι το ευρώ έχει αποτύχει είναι επικίνδυνα αφελής. Το ευρώ κάνει ακριβώς ό,τι ο δημιουργός του και το πλούσιο 1% της γης προέβλεψαν και σχεδίασαν να κάνει.

Ο αρχιτέκτονας της «οικονομίας της αγοράς» (supply-side economics) Ρόμπερτ Μαντέλ, νομπελίστας, πρώην καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, πρώην οικονομικός σύμβουλος του ΟΗΕ, του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλα, είναι αυτός που είχε κάνει το προσχέδιο ενός κοινού νομίσματος για την ΕΟΚ, αφού ολοκλήρωσε την έρευνά του για τα νομίσματα και τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Η δεισιδαιμονική πίστη του Μαντέλ στην ελευθερία της αγοράς ενέπνευσε την οικονομική πολιτική του Ρήγκαν, γνωστή ως «Ρηγκανόμικς» (ο πατέρας Τζωρτζ Μπους την χαρακτήρισε «Βουντουνόμικς») και το δόγμα του έγινε ο τυφλοσούρτης-οδηγός της Θατσερικής πολιτικής.

«Είναι πολύ δύσκολο να απολύσεις εργαζόμενους στην Ευρώπη», παραπονιόταν. «Το ευρώ θα κάνει την δουλειά του όταν χτυπήσει η κρίση. Τότε τα οικονομικά αφοπλισμένα έθνη δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο παρά μόνο να ξεφορτωθούν το κρατικό εμπόριο, να ιδιωτικοποιήσουν μαζικά τις κρατικές βιoμηχανίες, να κόψουν τους φόρους (σ.τ.σ. για τους πλούσιους) και να πετάξουν τo ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας στον βόθρο. Το να αφαιρέσεις τον έλεγχο μιας κυβέρνησης από το νόμισμα θα αποτρέψει τους κακούς μικρούς εκλεγμένους αξιωματούχους από το να χρησιμοποιούν Κεϋνσιανές νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές για να βγάλουν ένα έθνος από την ύφεση. Βάζει (το ευρώ) την νομισματική πολιτική μακριά από τα χέρια των πολιτικών. Και έτσι ο μόνος δρόμος για να έχουν δουλειές τα έθνη είναι με το να γίνουν ανταγωνιστικά στην μείωση των κανόνων στις επιχειρήσεις» αποκάλυπτε το 2012.

Εξήγησε ότι «εργατικοί νόμοι, περιβαλλοντικοί κανονισμοί, και φόροι-όλα θα εξαφανιστούν με το ευρώ». «Η δημοκρατία δεν θα αφεθεί να παρέμβει ξανά στις αγορές». «Η νομισματική πειθαρχία επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία» επαναλάμβανε μονότονα.

Όσον αφορά στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ο Μαντέλ εκφράζει την καταστροφολογική άποψη που έχουν όλα τα ελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα: «Η παραμονή στο ευρώ αποτελεί την καλύτερη δυνατότητα για τη χώρα, δεν χωρά συζήτηση επ' αυτού - η έξοδος θα την γύριζε μεμιάς 20 χρόνια πίσω και θα περνούσε πολύς καιρός έως ότου επανέλθει σε επίπεδο ποιότητας ζωής σαν το σημερινό». Προφανώς ο Μαντέλ δεν αναφέρεται στο επίπεδο ζωής της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αλλά στο επίπεδο ζωής των τοκογλύφων, των λακέδων και των παροικούντων τους.

Η επιτυχία του ευρώ στην καταστροφή των λαών και στον πλουτισμό των «αγορών» – δηλαδή στον πλουτισμό μιας χούφτας ανθρώπων -, πιθανότατα έχει ξεπεράσει τα πιο τρελά όνειρα του πατέρα του.

Οι κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας έχουν αποδεχθεί πλήρως την εξαθλίωση του ελληνικού λαού που επιφέρει αυτό το νόμισμα του αδρανούς και περιττού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να περιμένει τίποτα καλό από αυτές τις χρεωκοπημένες, αντιδραστικές δυνάμεις. Η μόνη ελπίδα του είναι η ενότητά του και ο αγώνας για την αποδέσμευση από αυτόν τον εφιάλτη που τον έχει αποκλείσει από κάθε αυτοβουλία, κάθε ελευθεροβουλία, κάθε ανθρώπινο δικαίωμα και τον έχει καταδικάσει σε μια θανάσιμη ζωή.

Πληροφορίες:





Πηγή: dromosanoixtos.gr

Δημοσίευση σχολίου